اثربخشی روان‌درمانی وجودی به شیوه گروهی بر افزایش امیدواری مادران دارای کودک سرطانی

مقدمه: سرطان به‌عنوان یک بیماری ناراحت‌کننده از همان ابتدای تشخیص، بر روی ابعاد جسمی، اجتماعی، روانی و معنوی افراد مبتلا به سرطان و اعضای خانواده، به‌ویژه مادران، اثرات بارزی دارد. لذا هدف اصلی این پژوهش بررسی تاثیر اثربخشی گروه‌درمانی وجودی بر افزایش امیدواری مادران کودکان سرطانی می‌باشد. روش: این پژوهش نیمه‌آزمایشی با استفاده از طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل اجرا گردبد. جامعه‌ی‌آماری را کلیه مادران کودکان مبتلا به سرطان زیر سیزده سال تحت پوشش انجمن حمایت از کودکان مبتلا به سرطان استان مرکزی تشکیل داده اند. در این پژوهش از روش نمونه‌گیری دردسترس استفاده گردید و بیست و چهار نفر از مادران به‌صورت تصادفی در ذو گروه، گواه دوازده نفر و گروه آزمایش دوازده نقر قرارگرفتند. گروه آزمایش هشت جلسه نود دقیقه‌ای، هفته دو جلسه تحت آموزش روان درمانی وجودی قرار گرفت اما گروه کنترل هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد.در این پژوهش از پرسشنامه‌ امیدواری میلر (1988)استغاده گردید. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش تحلیل کواریانس استفاده شد. نتایج: یافته‌ها نشان ‌داد، تفاوت بین میانگین‌های دو گروه در امیدواری میلر معنادار است. (0/001≥P) بحث و نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج  پژوهش می‌توان چنین استنباط کرد که درمان وجودی می‌تواند در افزایش امیدواری مادران دارای کودکان سرطانی موثر واقع شود.